Johannes Kepler (1571 – 1630)

Babası yoksul bir paralı asker, annesi de bir hancının kızıydı. Başlangıçtan beri bozuk olan sağlığının üç yaşında yakalandığı ve gözleriyle ellerinin zayıf kalmasına neden olan, çicek hastalığından sonra daha da kötüleşmesi nedeniyle ailesi din adamı olarak yetiştirilmesine karar verdi.

1591’de üniversitede lisansüstü çalışmasını tamamladı. Michael Mästlin’in Tübingen’deki astronomi derslerini izleyerek Copernic sistemini benimsemesi Kepler’in sonraki yaşamı açısından önemli bir dönüm noktası oldu.

Platoncu felsefenin ve Pythagorasçı matematiğin etkisiyle evrende var olduğuna inandığı matematiksel uyumu ortaya koymaya çalıştı. Bu amaçla eski yunalılardan beri bilinen ve Platon cisimleri olarak adlandırılan beş düzgün çok yüzlüden yararlanmayı düşündü. Uzay da yalnız bu beş düzgün çok yüzlünün var olabileceği eski yunanlılarca kanıtlanmıştı. Bu beş düzgün çok yüzlü şunlardı. Dörtyüzlü, küp, sekizyüzlü, onikiyüzlü ve yirmi yüzlü. Bu çok yüzlüler köşelerinden geçen birer küre içine yerleştirilebildikleri gibi bunların içine yüzlerine orta noktalarından teğet olacak biçimde birer küre yerleştirilebilir. Copernic astronomisi her biri bir küre üzerinde dolanan altı gezegen tanıyordu. Kepler bu altı gezegenin üzerinde dolandığı kürelerin aralarında beş platon cismi bulunacak biçimde iç içe yerleşmiş durumda olduklarını öne sürdü.

Kepler 1600’de, o sıralarda imparatorluk matematikçiliğine atanan Tycho Brahe’nin yanına gitti ve onun asistanı oldu. Brahe ertesi yıl ölünce imparatorluk matematikçiliğine atandı. Kepler yıldızların insanların yaşamlarını yönlendirdiği yolundaki boş inancı reddetmesine karşın, evren ile insan arasında belirli bir uyum olduğuna inanıyordu ve astrolojiye dayanan öngörüleriyle ün yapmıştı. Tycho Brahe’nin araştırma grubunda Kepler’e Mars’ın incelemesi görevi verilmişti. Ama o önce ışığın atmosferde kırılması olgusunu incelemek gerektiği kanısına vardı. Dış uzaydaki gökcisimlerinden gelen ışık ışınlarının, Yeri çevreleyen yoğun atmosfere girdiklerinde nasıl kırıldığı konusundaki araştırmalarının sonuçlarını Ad vitellionem Paralipomena Quibus Astronomiae Pars Optica Traditur(astronomideki optik konuların incelenmesi konusunda Vitellio’ya ek) gibi alçakgönüllü bir başlık altında yayımladı. Brahe’nin gözlem sonuçlarını dairelerden oluşan ve düşünebildiği her türden yörünge biçimine uydurmaya çalışıp başarıya ulaşamayan Kepler, Kopernic’in görüşlerinden de esinlenerek, dairesel olmayan yörüngeleride ele aldı. Ve doğru sonuca ulaştı. Mars odaklarından birinde Güneş bulunan eliptik bir yörüngede dolanıyordu. Gezegenler yörüngede dolanırken eşit zaman aralıklarında eşit yol almıyordu ama gezegeni güneşe birleştiren doğru parçası eşit zaman aralıklarında eşit alanlar tarıyordu Bu iki yasa bügün Kepler’in birinci ve ikinci yasası olarak bilinir. Kepler’in üçüncü yasası ise Gezgenlerin güneşe olan ortalama uzaklıklarının üçüncü kuvveti , yörüngedeki dolanma sürelerinin karesiyle orantılıdır. Bu üç yasa yarım yüzyıl sonra Isaac Newton’un evrensel kütle çekimi yasasını bulmasında belirleyici rol oynamıştır.